Het Koetje met een Hoedje

Er was eens een koetje die droeg elke zondag een hoedje.
'Zondags werk ik niet,' zei ze dan, 'zondags ga ik op stap.'
De boer vond het helemaal niets. 'Hoe moet het dan met mijn melk.' zei hij boos.
'Jouw melk,' zei de koe dan verontwaardigd, 'puh, mijn melk zal je bedoelen' en ze zette het hoedje nog steviger op haar kop. De boer kon hoog en laag springen, ze gaf geen melk en ging gewoon wandelen. Het duurde niet lang of de andere koeien in de stal kwamen in opstand.
'Wij willen ook een vrije dag op zondag,' loeiden ze tegen de boer.
En zo gebeurde het dat op zondag de stal leeg was en de koeien rondwandelden over de weg. En allemaal hadden ze een hoedje voor op zondag gekocht.
Je snapt dat de koeien die in de wei stonden met verbazing naar die vreemde optocht keken.
'Wat is er aan de hand? Wat doen al die koeien daar?'
Toen ze dat eenmaal wisten wilden geen enkele koe meer op zondag werken. Overal kwamen de koeien in opstand. Alle boeren in het land zaten met de handen in het haar. Wat konden ze doen? Helemaal niets. Het waren ondertussen wel duizenden en duizenden koeien geworden. De hoedjeswinkel was helemaal uitverkocht en op alle wegen liepen koeien. Er was geen plek meer voor de mensen om met de auto weg te gaan. Voor de mensen was er op zondag eigenlijk nog maar één plek waar ze heen konden. De stallen en de weilanden.
En toen gebeurde de gekke situatie dat op zondag de koeien op de weg liepen en de mensen in de stal en de wei stonden. Het was de omgekeerde wereld geworden.
En op maandag ging iedereen gewoon weer aan het werk en gaven de koeien weer melk. Tot de volgende zondag.

Stel je voor dat varkens...

Stel je voor dat varkens intelligent zijn en met elkaar kunnen praten. En dat de mensen dom zijn en alleen nog maar kunnen knorren.

Dan zouden de varkens vast een machine gebouwd hebben die de lekkerste modder maakt en ieder varken zou een eigen modderbadje hebben. Het leven zou een paradijs zijn.

Maar de mensen, wat zou er van hen terecht gekomen zijn? Tja, ze kunnen elkaar niet meer verstaan. Maar ze hebben natuurlijk ook niets meer te zeggen. Niets is meer belangrijk. Geen ruzie en geen oorlog meer. Het leven zou een paradijs zijn.

Kortom ... iedereen gelukkig.

Dinootje is jarig.

Dit is al weer het vijfde dino-verhaal. Deze keer is de kleine T-Rex Dinootje jarig en hij krijgt een heel mooi cadeau. Zie jij al wat het is?

Heel veel plezier met lezen of voorlezen.
Het verhaal staat in de linkerkolom.

Hé opa, weet je?

'Hé opa, weet je,' begint mijn kleinzoon bij binnenkomst, 'de bakker laat een scheetje.' Hij moet er zelf het hardst om lachen. Een heerlijke leeftijd. Bij de lunch moet ik een verhaaltje over Dinootje vertellen. Dat is zijn favoriet. Ik heb net een nieuw verhaaltje over 'Dinootje naar de tandarts' geschreven. Nou, daar is hij ook pas geweest en hij heeft ook in die grote stoel gezeten. Het kan niet mooier. Lachen.
Kijk, daar doe je het dus voor. Daar geniet ik nou van. Ik ga zo weer lekker een verhaaltje schrijven en een grappige tekening maken. Dat wordt weer leuk!

De Kikker en de Prins

Elke nacht kwaakt de kikker met veel kabaal

‘Kwaak, kwaak, kus me, kus me.’

Ze zit dan met grote, ronde ogen op een lelieblad

te zoeken naar een knappe prins.

Maar als een prins haar niet bevalt

dan verdwijnt ze voor de hele nacht onder water.

Tot groot verdriet van al die prinsen 

die op zoek zijn naar een mooie prinses om mee te trouwen.

Op een dag komt er een enorm knappe prins met een grote blonde kuif,

zijn glimlach is betoverend en zijn ogen zijn helderblauw.

Met een sierlijke zwaai stapt hij van zijn paard.

‘Kwaak, kus me,’ gilt de kikker harder dan ooit en ze blijft stil zitten op haar lelieblad.

De knappe prins stapt zonder aarzelen in het diepe water van de vijver.
Helemaal doorweekt waadt hij naar het lelieblad met de kikker erop.
Hij neemt de kikker in de hand en kijkt in haar grote, ronde ogen.
De kikker trilt ervan en tuit haar lippen voor een kus van de knappe prins.

SMAK

In een flits verandert de prins in een prachtige, groene kikker.
Ze omhelst haar nieuwe prins en neemt hem mee onder water.
En wanneer de volgende lente de vijver vol zit met kikkervisjes,
dan hebben ze allemaal een blond kuifje en helderblauwe oogjes.

Nieuw verhaal over de schildpad Bami

Stel je voor dat je in een huis woont zonder ramen. Wel een deur natuurlijk om naar buiten en binnen te gaan, maar dat is alles. En dan ook nog eens maar één kamer. Daar zou je toch niet willen wonen.
Nou een schildpad woont zo. En deze schildpad wil dat veranderen. Te beginnen met een klapraampje. Goed idee, toch?

Je vindt een link naar het hele verhaal de linkerkolom (van de website www.knotsgekkeverhalen.nl). Veel plezier met dit avontuur van de schildpad Bami.

De wolf en de geit

Er was eens een wolf

die at met beleid.

Hij nam van alle zoetigheid

nooit het zoet,

maar alleen de geit